W medycynie estetycznej, tak jak w każdej dziedzinie medycyny istnieje tendencja do powstawania alternatywnych rozwiązań dla inwazyjnych zabiegów chirurgicznych. Wiąże się to z jednej strony z ciągłym, dynamicznym rozwojem sztuki lekarskiej, z drugiej zaś strony z rosnącymi wymaganiami i świadomością, co do przewidywalności rokowań procedur medycznych przez pacjentów. Jednym z takich najnowocześniejszych rozwiązań są zabiegi z użyciem nici liftingujących polidioksanowych, potocznie nazywanych PDO. Są one obecne w Polsce i na świecie od kilku lat i z powodzeniem stosowane w medycynie nie tylko estetycznej, ale także m.in. w okulistyce, ginekologii czy chirurgii. Sam związek PDO (polidioksanon) jest związkiem w pełni resorbowalnym – ulega hydrolizie rozkładając się początkowo do monomerów, a na końcu do dwutlenku węgla i wody – dwóch obojętnych dla organizmu związków. Dzięki takim właściwościom wykazuje pełną zgodność tkankową i bezpieczeństwo stosowania. Szybki efekt końcowy dla pacjenta, mała inwazyjność i nieskomplikowana procedura zabiegowa to atuty zabiegów z wykorzystaniem nici PDO, które wpłynęły na coraz większą popularność zastosowania tego rodzaju procedur medycznych.
Czym są nici PDO?
Związek, z którego wykonuje się nici liftingujące to polimer – polidioksanon, syntetyczne włókno. Dzięki swoim właściwościom hydrolizy, wykazywaniu pełnej zgodności tkankowej i stymulacji niewielkiej reakcji zapalnej organizmu, jaką jest neokolagenaza – proces, w którym dochodzi do stymulacji fibroblastów, skutkiem czego jest powstawanie nowych włókien kolagenu i elastyny w miejscu aplikacji, cieszy się dużą popularnością w zabiegach z zakresu medycyny estetycznej. Efekt neokolagenazy jest efektem długotrwałym, co jest kolejnym atutem zabiegu. Co ważne światło słoneczne nie ma wpływu na efekt zabiegu, co daje możliwość wykonania go przez cały rok.
Pierwsze zastosowanie tego związku w szeroko pojętej medycynie miało miejsce ok. 20 lat temu. Dekadę temu w Korei zaczęto stosować PDO właśnie w medycynie estetycznej, do dziś z resztą ten kraj jest liderem w produkcji i stosowaniu nici liftingujących. Na przestrzeni tych kilku lat, które upłynęły od pierwszego zastosowania nici PDO w Europie i w Polsce dokonał się niesamowity rozwój technologii, a co za tym idzie zmieniły się również same nici. Udoskonalono m. in. ich kształt i strukturę, a co z tym związane powiększył się zakres zabiegów z ich wykorzystaniem.
Rodzaje nici i ich zastosowanie
Obecnie na rynku dostępnych jest kilka rodzajów nici polidioksanonowych. Niegdyś najpopularniejsze i jedyne dostępne nici MONO są powoli wypierane przez bardziej zaawansowane, o zmienionym kształcie.
Nici MONO to nici zazwyczaj cienkie, gładkie i pojedyncze. Dzięki swym właściwościom rewitalizacyjnym dla skóry znajdują zastosowanie w zabiegach tych najbardziej delikatnych okolic ciała, o cienkiej skórze, np. dolnej powiece oka czy bocznej części oczodołu, ale także w obrębie całej twarzy, szyi i dekoltu. Służą redukcji płytkich zmarszczek, zwiększeniu gęstości skóry i powstawaniu nowego „szkieletu kolagenowego” w miejscu aplikacji. Średnica i rozmiary nici są różne i zależą od wyboru osoby dokonującej ich aplikacji i oczekiwanych rezultatów. W trakcie pojedynczej sesji zabiegowej podaje się około od ok. 25 do 100 sztuk nici MONO. Ich liczba jest również zależna od efektu końcowego, jaki operator chce uzyskać, a także okolicy zabiegowej.
Modyfikacją wprowadzoną na przestrzeni lat są nici nazywane MULTI – podwójne (twin) i skręcone (screw). Mogą to być pojedyncze dwie nici, które są skręcone wokół siebie lub pojedyncza lub dwie nici, którym nadano kształt spirali. Znajdują zastosowanie w zabiegach delikatnego bezoperacyjnego liftingu czy przy wypełnianiu płytkich i średnich zmarszczek. Poddawane najczęściej ich działaniu okolice zabiegowe to twarz i szyja.
Osobną grupę stanowią nici „haczykowane„, zawierające na swej powierzchni specjalne zaczepy, haczyki lub po prostu nacięcia. W tej grupie wyróżnia się nici jedno- i dwukierunkowe, a także nici 3D. Dzięki swojej strukturze po zaaplikowaniu pod skórę pacjenta działają przeciwko sile grawitacji co pozwala na uzyskanie efektu estetycznego jakim jest naciągnięcie i uniesienie tkanek.
Procedura zabiegowa – opis, wskazania i przeciwwskazania
Przed przystąpieniem do zabiegu niezwykle ważna jest pierwsza konsultacja, w trakcie której lekarz omawia z pacjentem oczekiwane i realne efekty możliwe do uzyskania. W związku z poczynionymi wspólnymi ustaleniami operator ustala kolejność i schemat aplikacji nici. Oznacza się je rysując odpowiednie linie na skórze. Produkt znajduje się w sterylnie zapakowanych igłach, które służą do aplikacji nici. Sam zabieg jest niezwykle mało inwazyjny dla pacjenta. Procedura jest prosta i nie wymaga wcześniejszego przygotowania ze strony pacjenta. Okolica zabiegowa może zostać znieczulona miejscowo bądź w znieczuleniu iniekcyjnym w miejscu wkłucia igły i miejscu jej zakotwiczenia. Zabieg rozpoczyna się w momencie działania znieczulenia i po odkażeniu skóry. Liczba aplikacji, rodzaj stosowanych nici jest zależny od kondycji skóry, jej właściwości i końcowego efektu estetycznego. Długość igieł stosowanych przy aplikacji nici PDO oscyluje w granicach ok. 10 cm. Czasami w trakcie wysuwania igły wymagany jest niewielki ucisk skóry w miejscu jej ostrza – jednakże pacjent przez cały czas trwania procedury zabiegowej informowany jest o podejmowanych działaniach i odczuciach mogących im towarzyszyć. Końcowy etap zabiegu polega na sprawdzeniu przez lekarza efektu wprowadzenia nici, ocenie symetrii twarzy pacjenta i ewentualnie korekcji. Następnie końce nici są odcinane tak, aby całkowicie „schowały się” w skórze pozostając niewidoczne.
Należy pamiętać, iż zabieg wiąże się z użyciem igieł i serią ich wkłuć w zależności od okolicy zabiegowej. W związku z tym mogą pojawić się miejscowe czasowe powikłania pozabiegowe, do których najczęściej należą: zaczerwienienia, niewielka opuchlizna i krwiaki w miejscach wkłuć. Najczęściej nie wymagają one leczenia i znikają samoistnie po kilku dniach, w rzadkich przypadkach większego wynaczynienia krwi konieczne jest zastosowanie czasowej antybiotykoterapii. Aby zminimalizować dyskomfort pacjenta zaleca się ograniczenie aktywności fizycznej na kilka dni po zabiegu. Pacjent musi ograniczyć zabiegi wymagające manipulowania skórą i mięśniami w okolicy zabiegowej, aby efekt zabiegu był zadowalający.
Do aplikacji nici PDO, jak do każdej procedury medycznej istnieją zasady kwalifikacji pacjentów, a także wskazania i przeciwwskazania do zabiegu. Kwalifikacja pacjenta zależy od jego oczekiwań i rokowań możliwego do uzyskania efektu estetycznego związanych z właściwościami i kondycją skóry pacjenta w okolicy zabiegowej.
Do wskazań zastosowania nici liftingujących PDO należą:
– poziome i pionowe zmarszczki czoła,
– lifting czoła,
– korekcja dolnej powieki (w tym tzw. worki pod oczami),
– opadające brwi,
– wyraźny fałd nosowo – wargowy,
– Linie marionetki,
– opadające i pomarszczone policzki,
– korekta linii żuchwy,
– zmarszczki na dekolcie i szyi,
– wiotka skóra na ramionach, łokciach, udach, kolanach i pośladkach,
– korekcja kształtu i ujędrnianie piersi.
Przeciwwskazania do zabiegu związane są z czynnikami ogólnoustrojowymi i ogólnomedycznymi. Należą do nich m.in.:
– choroby autoimmunologicze,
– niektóre choroby dermatologiczne,
– choroby psychiczne,
– choroby nowotworowe,
– zaburzenia krzepliwości krwi i terapia przeciwzakrzepowa,
– ciąża i karmienie piersią.
Efekty zabiegu – szybki i długotrwały
Pierwsze efekty zabiegu są widoczne po okresie ok. 2 – 4 tygodni po wykonaniu aplikacji, wtedy też można dokonać korekty i ewentualnie zastosować dodatkowe nici. Docelowy rezultat jest widoczny po ok. 8 – 12 tygodniach. Czas utrzymania się nici w tkankach to od 9 do 24 miesięcy, w trakcie tego okresu efekty są najbardziej widoczne. Rezultaty zabiegu są oczywiście zależne od przyjętej strategii zabiegu, okolicy zabiegowej i są indywidualne dla każdego pacjenta. Do najczęściej wymienianych należą: podniesienie i ujędrnienie tkanek, wygładzenie i wypełnienie zmarszczek, redukcja wiotkości tkanek, korekcja owalu twarzy. Efekty zastosowania nici PDO nie są jedynie krótkotrwałe, należy pamiętać że dzięki wywołaniu odpowiedzi organizmu i procesowi neokolagenazy (proces ten zaczyna się zwykle już 2 tygodnie po aplikacji nici) i stymulacji pracy fibroblastów możliwy jest również długoczasowy efekt zabiegu. Włókna nowego kolagenu niejako oplatają zaimplantowaną nić, aby później przejąć jej rolę i odpowiedzialność za efekty estetyczne. Dzięki temu poprawa gęstości i rewitalizacja skóry jest długotrwała i nadal widoczna, nawet po zakończeniu okresu rozpuszczania się nici.
Nici polidioksanowe dzięki swoim właściwościom i szerokim możliwościom zastosowań są idealną alternatywą dla chirurgicznych metod liftingu. To zabieg mało inwazyjny, dający satysfakcjonujący efekt estetyczny zarówno dla lekarza, jak i przede wszystkim pacjenta. Nie wiążą się z nim poważne powikłania i komplikacje, przez co dyskomfort pozabiegowy jest niewielki. Nie wymaga wcześniejszego przygotowania ze strony pacjenta, daje możliwość wykonywania go przez cały rok. Dzięki temu, iż nici PDO są w pełni resorbowalne, efekty zabiegu są odwracalne. Stosunkowo niewiele przeciwwskazań sprawia, iż jest on kierowany do szerokiej grupy pacjentów, którzy zauważają pierwsze i kolejne oznaki starzenia się skóry. Różne metody i miejsca aplikacji mogą skutkować uzyskaniem różnorakich efektów. Takie możliwości są jedną z najlepszych odpowiedzi na oczekiwania pacjenta. Należy jednak pamiętać, iż oczekiwania pacjenta należy zawsze skonfrontować z realnymi rokowaniami powodzenia zabiegu. Mimo dynamicznego rozwoju technologii nici PDO, nie są one efektywnym wyjściem w każdym przypadku klinicznym. Dlatego też staranna kwalifikacja pacjenta jest warunkiem koniecznym do wykonania coraz bardziej popularniejszej procedury zabiegowej z zastosowaniem nici polidioksanowych, jak i każdego innego zabiegu z zakresu medycyny estetycznej.
