Łupież łojotokowy, częsty towarzysz naszego nowoczesnego życia

Łupież łojotokowy zwany jest również łupieżem tłustym, należy do chorób dermatologicznych, czyli związanych z pewnym nieprawidłowym działaniem naszej skóry. Do objawów łupieżu łojotokowego należy nadmierne złuszczanie naskórka oraz zwiększone wydzielanie substancji zwanej sebum, przez gruczoły łojowe skóry głowy. Jest to choroba, która nasila się w okresie jesiennym i przysparza nam wielu problemów. Co ją powoduje, jak powinniśmy postępować, aby zmniejszyć jej objawy i czy można wspomóc się jakimiś domowymi sposobami? O tym jest ten wpis.

Łupież łojotokowy inaczej łupież tłusty, jakie są jego przyczyny?

Inną nazwą łupieżu łojotokowego jest łupież tłusty, jest to dość krępująca choroba, która wywołana jest przez drożdżaki Pityrosporum ovale. Wiele osób zastanawia się, jakie są przyczyny łupieżu łojotokowego.

Jeśli nasza skóra nie wytwarza nadmiernej ilości łoju, nic się nie dzieje, ale jeśli nasz organizm cechuje wzmożona praca gruczołów łojowych i przez to mamy nasilony łojotok, wymienione wyżej drożdżaki silnie się namnażają, gdyż mają sprzyjające środowisko, by to robić.

Gwałtowne namnażanie tych grzybów jest przyczyną stanu zapalnego skóry, w efekcie którego dochodzi do łuszczenia się naskórka i powstania na powierzchni skóry głowy żółtych płatów. Warto nadmienić, że nieleczony, zwykły łupież, również może doprowadzić do powstania łupieżu łojotokowego, dlatego nie należy go bagatelizować i powinno się poświęcić, chociaż chwilę, codziennej pielęgnacji skóry głowy.

W grupie ryzyka są osoby o włosach silnie przetłuszczających się w wyniku nasilonego łojotoku, czyli najczęściej nastolatkowie, kobiety w okresie menopauzy, pacjenci z chorobami endokrynologicznymi i neurologicznymi jak choroba Parkinsona, ale także, a może przede wszystkim osoby z niedoborami mikro i makroelementów, witamin, o złej diecie i narażone na częsty stres. Słowem, wielu z nas we współczesnym świecie.

Mniej więcej 10% ludzi zmaga się z łupieżem łojotokowym, który najczęściej występuje u osób w wieku od 18 do 40 lat. Tej przypadłości czasami towarzyszy łojotokowe zapalenie skóry głowy, które dotyka około 1 do 3% ludzi i, co ciekawe, dotyczy to przede wszystkim mężczyzn w wieku od 18 do 40 lat.

Wytwarzanie sebum zmienia się wraz z wiekiem, jest bardzo duże u noworodków, następnie zmniejsza się aż, do okresu dojrzewania, kiedy to ponownie bardzo narasta. Po zakończeniu pokwitania zaczyna się redukować. U mężczyzn łojotok ulega stopniowemu zmniejszeniu wraz z postępującym łysieniem, szczególnie androgenowym.

Czyli bezpośrednią przyczyną wystąpienia łupieżu łojotokowego jest nadmierne wydzielanie sebum. Co jednak powoduje, że nasza skóra produkuje zbyt dużo tej substancji, która potem odżywia grzyby i doprowadza do objawów?

Przyczyn tego może być kilka, po pierwsze są to przyczyny osobnicze, czyli wrodzona tendencja do dużej ilości gruczołów łojowych i wytwarzania sebum. Po drugie mogą być to także zaburzenia hormonalne, na przykład nadprodukcja progesteronu u kobiet. Po trzecie, teraz będzie dość naukowo, obecność enzymu 5 – alfa reduktazy, w mieszku włosowym, który odpowiada za przekształcenie hormonu męskiego w jego aktywną formę 5DHT, co jest powodem zwielokrotnienia wydzielania łoju. Jako ostatnią przyczynę wymienia się po prostu niewłaściwą pielęgnację skóry głowy, niewłaściwą dietę, niewłaściwy styl życia, przemęczenie i narażenie na chroniczny stres.

Typowe objawy łupieżu łojotokowego

Nadprodukcja łoju występuje, jak nietrudno się domyśleć, w miejscach o dużej ilości gruczołów łojowych. Takim miejscem jest właśnie skóra głowy, tak zwana strefa T na twarzy, w skład której wchodzi czoło, nos, okolice za uszami, a także okolice mostka, organów płciowych.

Oto najbardziej typowe objawy łupieżu tłustego, jakie możemy zaobserwować:

• uporczywy świąd skóry głowy;
• duże zgrupowania wilgotnych, żółtawych łusek łupieżu;
• zaczerwienienie skóry głowy związane ze stanem zapalnym;
• przetłuszczone włosy w wyniku dużego wydzielania sebum.

W tym miejscu trzeba powiedzieć, że łupież łojotokowy mylony jest, lub po prostu nazwa ta używana jest zastępczo z łojotokowym zapaleniem skóry, trudno się dziwić, gdyż objawy są podobne. W przypadku tego ostatniego dodatkowo drożdżaki do rozmnażania wykorzystują nie tylko owłosioną skórę głowy, ale też czoło, okolice uszu, mostka i okolice narządów płciowych, gdzie czujemy uporczywy świąd.

Mówiąc o łupieżu łojotokowym, należy zaznaczyć, że zakładanie czapek, przegrzewania skóry głowy, nasila jego objawy, stąd też okres jesienno zimowy sprzyja jego występowaniu, tak samo jak częste suszenie głowy gorącym powietrzem.

Oddziaływanie łupieżu łojotokowego na obszarze owłosionej skóry głowy doprowadza czasami do wyniszczenia cebulek włosowych i nieodwracalnej utraty włosów. Ponadto łojotokowe zapalenie skóry, najczęściej bardzo negatywnie wpływa na samopoczucie chorego, gdyż szpeci wizualnie, ale także niezwykle męczący jest uporczywy świąd skóry.

Leczenie łupieżu łojotokowego

Pierwszym zaleceniem będzie wizyta u lekarza, ponieważ choroba może być związana z genami, a zatem będzie konieczne wykorzystanie kuracji hormonalnej. W związku z tym warto skonsultować się zarówno z lekarzem dermatologiem, jak i lekarzem endokrynologiem.

Leczenie łupieżu łojotokowego wymaga konsultacji z dermatologiem, który zaleci specjalne preparaty, które zwalczają grzyby, niwelują łojotokowe zapalenie skóry głowy, powodują złuszczenie chorej skóry łojotokowej. Do substancji tego typu zaliczamy:

• maści, w skład których wchodzi kwas salicylowy, selen, cynk, siarka;
• kremy przeciwgrzybiczne zawierające pochodne imidazolu bądź kortykosteroidów;
• zastosowanie środków keratolitycznych, które mają właściwości złuszczające zrogowaciałą warstwę naskórka, dzięki czemu uda się przywrócić skórze gładkość i równowagę;
• szampony przeciwłupieżowe, zawierające w swoim składzie substancje przeciwłupieżowe.

Łupież łojotokowy może powstać w wyniku stosowania nieodpowiednich kosmetyków, niedostatecznego ich spłukiwania, używania preparatów do stylizacji włosów. W związku z tym następnym krokiem w walce z łupieżem łojotokowym powinno być odstawienie kosmetyków do włosów takich jak pianki, żele, woski. Mogą one nadmienie obciążać skórę głowy i włosy, doprowadzając do pojawienia się lub nasilenia jego objawów.

Jedną z przyczyn powstania łupieżu łojotokowego jest niewłaściwa dieta, przepracowanie, stres, co doprowadza do sytuacji pojawienia się niedoborów pokarmowych w naszym organizmie. W związku z tym osoby, które zmagają się z tego typu dolegliwościami, powinny wzbogacić swoją dietę o następujące składniki odżywcze i witaminy.

• witaminy A, E, B;
• cynk;
• selen;
• wapń;
• fosfor;
• sód;
• potas;
• żelazo;
• magnez.

Jak już nadmieniliśmy kolejną przyczyną łupieżu lub przynajmniej czynnikiem niekorzystnym dla osób z tendencją do łupieżu łojotokowego jest przegrzewanie skóry głowy. To doprowadza do kolejnego zalecenia, aby unikać nadmiernego suszenia włosów zbyt gorącym powietrzem i częstego noszenia czapki.

Osoby o osłabionej odporności, przechodzące choroby endokrynologiczne i neurologiczne, kobiety w okresie menopauzy, a także osoby narażone na przemęczenie, silny stres, życie w ciągłej gonitwie, muszą zdawać sobie sprawę z tego, że są to czynniki wzmacniające łupież łojotokowy. Warto zatem zwolnić tempo życia, zadbać o sen, wypoczynek, relaks, odstresowanie. Pomoże to nie tylko w łupieżu łojotokowym, ale wielu innych dolegliwościach chorobowych, wynikających z tych przyczyn.

Jakie są domowe sposoby na pozbycie się lub osłabienie łupieżu łojotokowego?

Możemy przynajmniej osłabić objawy łupieżu łojotokowego, stosując domowe sposoby. Po pierwsze odpowiednio pielęgnujmy skórę głowy i włosy, czyli myjmy je tak często jak tego wymagają, bardzo dokładnie spłukujmy szampony i używajmy do mycia letniej, a nie gorącej wody.

Jeśli suszymy włosy suszarką, to stosujmy do tego chłodne powietrze, pamiętajmy o nieprzegrzewaniu skóry głowy. Starajmy się również ograniczyć drapanie skóry głowy, ponieważ nasila to objawy i może zaostrzyć istniejący stan zapalny na głowie.

Poniżej wymienimy preparaty, które możemy wykorzystać w domu we własnym zakresie, które osłabią objawy łupieżu łojotokowego.

1. Wykorzystajmy napar z tymianku, o działaniu grzybobójczym i przeciwzapalnym.
2. Zastosujmy napar z melisy redukujący przetłuszczanie się skóry głowy i włosów.
3. Podobne działanie ma napar z pokrzywy, redukuje przetłuszczanie, wzmacnia cebulki włosów.
4. Możemy zastosować płukankę z octu, która będzie miała działanie bakteriobójcze.

Szerzej warto wspomnieć o olejku z drzewa herbacianego, który co ciekawe nie ma nic wspólnego z herbatą. Jednak jest to cenny składnik w walce ze wszelkimi dolegliwościami skórnymi takimi jak grzybice, trądzik, infekcje bakteryjne. Sprawdza się także przy łojotokowym zapaleniu skóry, łupieżu łojotokowym, nie wysusza gruczołów łojowych, a nawilża skórę głowy, regenerując ją jednocześnie.

W niektórych źródłach można znaleźć informację, że dobrym rozwiązaniem, zwłaszcza w leczeniu łojotokowego zapalenia skóry, u małych dzieci jest zastosowanie oliwy z oliwek lub oliwy salicylowej. Należy smarować nią skórę ze stanem zapalnym dziecka, grube łuski zmiękczać kompresami z oliwą, a następnie delikatnie myć szamponem włosy i wyczesywać łój.

Można spotkać się też z opiniami o dobrym działaniu produktów na bazie ichtiolu, betainy, witaminy E, pantenolu, alantoiny i piroktonu olaminy, oraz siarczku selenu. Możemy tego typu produktów poszukać samodzielnie w aptece lub popytać o nie lekarza.

Podsumowanie

Łupież łojotokowy to choroba, która niestety jest widoczna i bardzo uciążliwa. Przez to bardzo negatywnie wpływa na samopoczucie osoby nią dotkniętej. Ma to szczególne znaczenie na przykład u osób w wieku nastoletnim, które chcą wyglądać dobrze, czuć się dobrze i nie być obarczone tak widoczną przypadłością. Warto jest zatem znać przyczyny jego występowania i jeśli mamy na tyle szczęścia, że nie są to przyczyny genetyczne, to jest duża szansa, że uda nam się z tą przypadłością bardzo skutecznie walczyć aż do pełnego sukcesu, czyli wyleczenia.