Gronkowiec na twarzy – objawy, przyczyny, leczenie

Gronkowiec na twarzy nie tylko prezentuje się nieciekawie, ale przede wszystkim stwarza ryzyko pojawienia się wielu niebezpiecznych powikłań, w tym m.in. zapalenia kości, czy zatok. Wiele jednak zależy od odporności organizmu człowieka i ogólnego stanu zdrowia. Zastanawiasz się, jak objawia się gronkowiec skórny i jakie są charakterystyczne dla niego cechy? Koniecznie przeczytaj artykuł!

Czym jest gronkowiec skórny?

Gronkowiec skórny (Staphylococcus epidermidis), podobnie jak gronkowiec złocisty (staphylococcus aureus) – jest naturalnym elementem flory bakteryjnej skóry. Jest obecny m.in. w błonach śluzowych jamy ustnej, nosie, drogach moczowo-płciowych, czy też gardle. Przez większość czasu jest jednak „uśpiony”. Zdrowe osoby, z wysoką odpornością organizmu – nie muszą się martwić o zakażenie.

Jeśli jednak układ immunologiczny jest osłabiony, szanse na zakażenie gronkowcem skórnym zwiększają się. Skóra jest jedną z najczęstszych lokalizacji tej choroby, jednak nie jedyną. Widoczne na twarzy wykwity są zazwyczaj równoznaczne z tym, że gronkowiec zaatakował także inne obszary ciała, np. drogi oddechowe, czy moczowe.

Swoim kształtem, gronkowiec przypomina winogrono. Gronkowiec objawiający się na twarzy, stanowi uciążliwą formę tej bakterii. Zarówno kwestie wizualne, jak i bólowe – utrudniają codzienne funkcjonowanie. Co ciekawe, w niektórych przypadkach zakażenia gronkowcem mogą przebiegać bezobjawowo.

Jakie są objawy zakażenia gronkowcem?

Objawy gronkowca skórnego to przede wszystkim:

• silne swędzenie skóry,
• suchość skóry,
• ropne wypryski,
• infekcje bakteryjne,
• kaszel,
• osłabienie,
• podniesiona temperatura ciała,
• zawroty głowy,
• jęczmienie,
• liszajce,
• wykwity skórne,
• bolesność chorych miejsc,
• złuszczanie skóry.

Objawy gronkowca złocistego i skórnego są do siebie bardzo podobne, zatem kluczowa w tej kwestii jest prawidłowa diagnoza. W przypadku zakażenia gronkowcem skórnym, objawy widoczne na twarzy nie zawsze są takie same. U jednej osoby pojawi się jedynie jęczmień, z kolei u innej – będzie szedł w parze ze wszystkimi dolegliwościami, które zostały wyżej wymienione.

Gronkowiec skórny – czynniki ryzyka

Istnieje wiele czynników, które zwiększają szanse na zakażenie gronkowcem skórnym. Szczególnie narażeni są pacjenci z cewnikami, urządzeniami kardiologicznymi, protezami zastawkowymi, wkłuciem centralnym, czy też ci, którzy zażywają leki w sposób dożylny.

Obniżona odporność również zwiększa szansę zakażenia. Ta z kolei może być spowodowana wieloma czynnikami – chemioterapią, przyjmowaniem narządów i szpiku kostnego, ciężką infekcją, czy też przebytym zabiegiem. Obniżoną odporność posiadają także noworodki i małe dzieci, zatem w ich przypadku należy zachować szczególną ostrożność.

Istnieje wiele chorób, które mogą zwiększać ryzyko zarażenia gronkowcem skórnym, jak i gronkowcem złocistym. Mowa tu m.in. o kamicy nerkowej, a także wszelkich schorzeniach związanych z układem moczowym.

Diagnostyka i leczenie gronkowca na twarzy

Diagnoza gronkowca skórnego, podobnie jak i każdej, innej choroby – rozpoczyna się od krótkiego wywiadu lekarskiego. W pierwszej kolejności pacjent powinien opowiedzieć o objawach, które mu towarzyszą, a także o ogólnym samopoczuciu, ostatnich chorobach, czy też zabiegach. W diagnostyce kluczowe jest wykonanie badań laboratoryjnych krwi i moczu. Popularne jest również pobieranie wymazu z miejsc na skórze, które mogą być potencjalnie dotknięcie bakterią. Lekarz już najczęściej po oględzinach i wywiadzie jest w stanie rozpoznać gronkowca, jednak do jego potwierdzenia niezbędne są stosowne badania.

Czy istnieją domowe sposoby na gronkowca? Nie ma takich metod. W domowych warunkach można podjąć jedynie działania profilaktyczne, jednak gdy dojdzie już do zakażenia – należy zgłosić się do lekarza. Obecnie najskuteczniejsze w walce z gronkowcem skórnym są antybiotyki. Niestety, gronkowiec skórny zaliczany jest do lekoodpornych, przez co wybór odpowiedniego antybiotyku może stanowić wyzwanie. Stosuje się m.in.:

W przypadku zakażenia gronkowcem skórnym najczęściej stosuje się glikopeptydy, teikoplaninę oraz wankomycynę. W przypadku tego typu gronkowca kluczowe znaczenie ma także wsparcie układu immunologicznego chorego. Pacjent powinien więc zadbać o prawidłową dietę, sen i odpoczynek. Niezbędna jest także rezygnacja z wszelkich używek, w tym przede wszystkim alkoholu i papierosów.

Na widoczne na twarzy zmiany, lekarze często zalecają stosowanie odpowiednich maści. Często są przepisywane na receptę. Warto jednak wiedzieć, że pozbycie się objawów z twarzy nie oznacza automatycznie zwalczenia gronkowca, bowiem warto pamiętać, że gdy atakuje buzię, może atakować także inne obszary ciała.

Czy gronkowiec jest zaraźliwy?

Gronkowiec jest bakterią zaraźliwą. Osłabiona odporność jedynie zwiększa ryzyko zarażenia. Gronkowiec może zaatakować organizm człowieka m.in. drogą kropelkową, pokarmową, a także poprzez płyny ustrojowe. Bardzo często kobiety zakażają się gronkowcem po stosunku płciowym. Z tego też względu ważne jest, by po każdym stosunku oddać mocz, w celu pozbycia się wszelkich bakterii.

Co ciekawe, nie tylko osoba zakażona może być nosicielem gronkowca. Nosicielem może być tak naprawdę każdy i wcale nie musi to wiązać się z żadnymi, nieprzyjemnymi objawami. Nosiciel nie musi być świadomy tego, że nim jest. Ciężko więc, by osoba, która się zakazi – poznała konkretną przyczynę zakażenia. To kolejny powód, dla którego tak ważna jest profilaktyka, a także dbanie o odporność immunologiczną.

Najczęstsze sposoby zakażenia to m.in. zjedzenie zakażonego pokarmu, skaleczenie się, przebywanie w pomieszczeniu z zakażoną osobą, zbyt rzadkie mycie się, a także przebywanie w szpitalach i przychodniach. Są to miejsca, w których bakteria ta bardzo łatwo się rozprzestrzenia, zwłaszcza że pacjenci często są osłabieni. Bardzo rzadko gronkowiec przenosi się podczas pocałunku. Może do tego dojść, jednak wbrew pozorom – nie jest to częste zjawisko.

Jak uniknąć zakażenia gronkowcem? Profilaktyka

Gronkowca skórnego można uniknąć, poprzez stosowanie się do kilku istotnych zasad. Profilaktyka jest właściwie w tej kwestii kluczowa, bowiem gdy już dojdzie do zakażenia – pozwoli także zmniejszyć ryzyko pojawienia się niebezpiecznych powikłań.

Profilaktyka obejmuje przede wszystkim prawidłową higienę. Istotne jest częste mycie rąk – głównie przed jedzeniem i po wyjściu z toalety. Jeśli często dotykasz przedmiotów, z których korzystają inne osoby, także często myj ręce. Mogą to być klamki, poręcze, czy wózki sklepowe. Należy również dbać o zdrową dietę i unikać przeterminowanych produktów. Spożywane potrawy muszą być odpowiednio przygotowane – np. gotowane, pieczone, czy grillowane. Ta zasada ma szczególne znaczenie w kwestii mięsa.

Przed przygotowaniem żywności, należy dokładnie myć jajka, surowe mięso, owoce i warzywa. W przypadku mięsa jest to powszechna i znana każdemu praktyka, jednak nieco inaczej jest w przypadku owoców. Nie każdy pamięta o ich regularnym myciu, a tymczasem jest to niezwykle istotne. Profilaktyka ma ogromne znaczenie także w przypadku osób o obniżonej odporności. Niezależnie od tego, czy jest ona spowodowana zabiegiem, czy też chorobą – dbanie o dobre samopoczucie powinno być priorytetem.

Niektóre źródła wskazują również, że ryzyko zakażenia można zmniejszyć także poprzez regularne picie herbaty i kawy.

Gronkowiec u kobiet w ciąży

Zakażenie gronkowcowe może wystąpić również u kobiet w ciąży. I choć nie odpowiada on za zarażenie dziecka, jego obecność może znacznie osłabić odporność, jak i ogólną kondycję organizmu kobiety. Objawy gronkowca skórnego w ciąży są dokładnie takie samej, jak u innych, dorosłych osób.

W tym przypadku zakażenie najczęściej odbywa się w szpitalu lub przychodni. Kobiety w ciąży regularnie odwiedzają takie miejsca. Należy więc dbać o higienę osobistą, a w razie jakichkolwiek, niepokojących objawów – należy natychmiast zgłosić się do lekarza. Należy również pamiętać, że bolesna ciąża wcale nie jest normalnym zjawiskiem i często świadczy o nieprawidłowościach zachodzących w organizmie kobiety. Zakażenie gronkowcem to tylko jeden z powodów, dla których kobieta może czuć się źle w tym okresie.

Leczenie gronkowca skórnego w przypadku kobiet w ciąży jest dokładnie takie samo, jak u innych, dorosłych osób. To antybiotyki stanowią najskuteczniejszą metodę radzenia sobie z zakażeniem. Kluczowe jest jedynie dobranie odpowiedniej dawki leku, która ze względu na ciążę – może się różnić. Każdy przypadek wymaga dokładnego omówienia i zbadania.

Gronkowiec u dzieci

Układ odpornościowy najintensywniej kształtuje się w ciągu pierwszych 3 lat życia. Pełne zdolności obronne osiąga jednak dopiero w wieku 12 lat! W chwili narodzin jest jednak niedojrzały, a ze względu na brak wcześniejszego kontaktu z drobnoustrojami, układ odpornościowy nie potrafi ich pokonać. To właśnie dlatego dzieci tak często i łatwo chorują.

Dotyczy to jednak nie tylko przeziębienia czy grypy, ale także zakażenia skóry gronkowcem. Tutaj ogromne znaczenie ma więc profilaktyka, a także odpowiednie reagowanie na wszelkie choroby i urazy. Gdy maluch się zrani, należy jak najszybciej opatrzyć ranę i zabezpieczyć przed czynnikami zewnętrznymi. Dzieci często się brudzą, a także biorą do buzi różnego rodzaju przedmioty. Z tego też względu ryzyko zakażenia się jest spore. Kluczowe znaczenie ma także zachowywanie podstawowych zasad higieny, zarówno przy ranach, jak i w codziennym życiu, celem profilaktyki.

U dzieci gronkowiec skórny może powodować m.in. zapalenie mieszków włosowych, zapalenie pęcherzowe, łuszczenie skóry, czy też liszajca pęcherzowego. Uwagę rodzica powinny zwrócić wszelkie niepokojące objawy.

Powikłania po gronkowcu skórnym

Gronkowiec może przyczyniać się do powstawania i powodować m.in.:

• infekcje dróg oddechowych,
• zapalenia zatok,
• zapalenie płuc,
• zapalenie kości,
• zapalenie układu moczowego,
• zapalenie otrzewnej,
• zapalenie wsierdzia,
• zapalenie mieszków włosowych,
• zatrucia pokarmowe.

Jak widzisz, gronkowiec skórny może powodować wiele niebezpiecznych i poważnych chorób. Z tego też względu nie należy bagatelizować żadnych objawów, które mogą świadczyć o zakażeniu. W razie jakichkolwiek podejrzeń, skontaktuj się ze swoim lekarzem rodzinnym i umów na wizytę.