Co zrobić z bliznami pooparzeniowymi ?
Blizny powstają na urazach skóry lub innych uszkodzonych obszarach. Jest to tkanka łączna utworzona podczas procesu gojenia i służy do zastąpienia tkanki uszkodzonej przez uraz lub chorobę. Blizny są częścią normalnego procesu gojenia się ran. Po okresie oczyszczania rany naciekają, a następnie odkładają się włókna kolagenowe, początkowo układ jest chaotyczny, a następnie uporządkowany. Blizna jest początkowo czerwona, a następnie stopniowo zanika. Proces ten nazywany jest dojrzewaniem blizn i trwa około 1-2 lat. Po pewnym czasie jej wygląd się nie zmienił. Niektóre blizny, takie jak blizny pooparzeniowe, nie dojrzewają i nadal wytwarzają kolagen, co prowadzi do przerostu, a nawet powstawania bliznowców (keloidów).
Jakie czynniki wpływają na pojawienie się blizn?
Leczenie blizn pooparzeniowych to długi proces.Długość, krwawienie, ciśnienie, krwawienie, ropienie, Wiek (widzimy, że osoby starsze gorzej wracają do zdrowia), Cięcie na linii minimalnego napięcia skóry, kształt blizny, ilość i rodzaj użytych szwów, Lokalizacja blizny (podbródek, mostek, ramiona, górna część pleców to obszary zwiększonego ryzyka). Predyspozycje genetyczne (niektórym ładnie azgoją się blizny, a innym zostaną bliznowce). Większość blizn nie wymaga specjalistycznego leczenia i może się goić bez żadnej interwencji, dzięki czemu można je usunąć w sposób naturalny. Istnieją jednak nienormalne, twarde, czerwone, pogrubione blizny, które znacznie przekraczają pierwotny kształt i rozmiar rany. Stanowią nie tylko problem estetyczny, ale także zdrowotny, ponieważ mogą powodować przykurcze, ból i swędzenie.
Rodzaj blizny
- Pooperacyjny
- Potraumatyczne
- blizna po oparzeniu
- Po stanach zapalnych lub zmianach ropnych w przebiegu trądziku, ospy wietrznej itp
Mogą być pojedyncze lub bardzo liczne, o różnych głębokościach i kształtach, ostre krawędzie, duże zagłębienia o łagodnych krawędziach, kurczące się blizny liniowe. Przerost (wypukły) – obejmuje blizny, twarde, wypukłe guzki o różnych rozmiarach i kształtach. Pojawiają się w bliznach pooperacyjnych, pourazowych, pooparzeniowych i zapalnych.
Bliznowce – najczęściej pojawiają się w miejscach uszkodzeń skóry: po zabiegach chirurgicznych, w miejscach wstrzyknięć, w miejscach ustąpienia stanu zapalnego (trądzik, ospa wietrzna, zapalenie mieszków włosowych) oraz po oparzeniach. Keloidy to guzy wypukłe, które znacznie wykraczają poza miejsce urazu. We wczesnym stadium stopniowo rosną i mogą osiągnąć rozmiar od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Idealna blizna powinna być wąska, wyrównana ze skórą i możliwie jak najbardziej zbliżona do otaczającej skóry. Niektóre blizny są prawie niewidoczne. Niestety, niektóre blizny nie produkują wystarczającej ilości kolagenu, aby pokryć ubytek i nie znikają.
Dbaj o blizny, aby uzyskać jak najlepszy wygląd
Opatrunek uciskowy, masaż; Naoliwić bliznę (nie ma naturalnego sebum); Użyj maści silikonowej lub plastra w pierwszym etapie – po zagojeniu się rany; Stosuj ekstrakt z cebuli morskiej, ważne jest, aby nie rozpoczynać stosowania tych maści zbyt wcześnie, ponieważ rozpuszczając kolagen mogą dawać efekt odwrotny do oczekiwanego, więc można je stosować po około 2 miesiącach od powstania np. blizn pooparzeniowych Leczenie laserem KTP i VPL
Co to jest oparzenie?
Blizny po oparzeniach to uszkodzenia tkanek spowodowane dowolnym rodzajem wysokiej temperatury. Proces zaczyna się w 42 st. C – ekspozycja na taką temperaturę przez 6 godzin spowoduje martwicę naskórka, przy 55 st. C wystarczą 3 minuty, a w 70 st. C tylko 1 sekunda. Białka tkankowe powyżej tej temperatury są nieodwracalnie uszkadzane w około 50 stopniach Celsjusza, a każda wyższa temperatura może nawet spowodować martwicę, czyli całkowite zniszczenie tkanki. W zależności od siły i rodzaju środka działającego na skórę mogą powstawać rany oparzeniowe o różnym nasileniu: od zaczerwienienia na powierzchni po zmiany w całym ciele leczenie blizn pooparzeniowych jest istotne od samego początku ich powstania.
Jak klasyfikuje się oparzenia?
W zależności od głębokości uszkodzenia oparzenia dzielą się na trzy poziomy:
Stopień I To charakteryzuje się pojawieniem się zaczerwienienia, zwanego również rumieniem oraz lekkim obrzękiem i bolesnym pieczeniem. Takie objawy są spowodowane krótkotrwałym narażeniem na działanie pary, gorącej wody lub światła słonecznego. Tego rodzaju oparzenie zwykle trwa kilka dni, a następnie po odpadnięciu naskórka zagoi się całkowicie, nie pozostawiając blizny.
Stopień II W tym przypadku oprócz zaczerwienienia i obrzęku pojawiają się pęcherze wypełnione. Składają się głównie z martwego naskórka, który jest unoszony przez gromadzący się pod nim płyn tkankowy. Wewnątrz naskórek na styku ze skórą właściwą ma silny proces zapalny i martwicy, któremu towarzyszy dokuczliwy ból. Oparzenia drugiego stopnia obejmują zalanie wrzątkiem, gorącym olejem lub pod wpływem pary. Takie rany goją się zwykle po około 2 tygodniach – w tym czasie naskórek zregeneruje się.
III stopień Uszkodzenie całej grubości skóry, zwykle tkanek głębokich, a czasem nawet kości. Zwykle niektóre martwicze skóry wysychają i tworzą biało-szare lub żółte strupy. Blizny po oparzeniach trzeciego stopnia mogą powodować silny ból, a poparzona skóra jest wrażliwa na dotyk. Następnie martwe części są oddzielane, tworząc tkankę ziarninową i bliznowatą. Tego typu oparzenia są spowodowane następującymi skutkami: otwarty ogień, długotrwała gotująca się woda, gorący olej itp. Zwykle muszą być leczone za pomocą operacji przeszczepu skóry.
Jak leczy się oparzenie?
Podobnie jak w przypadku innych urazów skóry i tkanek, proces gojenia ran oparzeniowych jest bardzo skomplikowany i zależy głównie od stanu błony podstawnej naskórka. Oparzenia klasy II są klasyfikowane jako ostre, podczas gdy oparzenia trzeciego stopnia są klasyfikowane jako rany zakażone przewlekle. Gojeniu ran oparzeniowych II stopnia zawsze towarzyszy tworzenie się blizn. Nawet jeśli początkowo blizna jest mała i niepozorna, po 6-24 miesiącach od wygojenia mogą rozwinąć się grube blizny przerostowe lub blizny kolagenowe.
Planując leczenie oparzeń warto pamiętać o kilku wskazówkach
Jeśli błona podstawna nie zostanie uszkodzona, naskórek zregeneruje się i zagoi bez pozostawiania blizn; W przypadku uszkodzenia błony podstawnej i niepełnej skóry, zwykle powierzchownego oparzenia drugiego stopnia, gojenie przebiega bez ziarniny, co skutkuje bliznami bez przerostu; Jeśli rozwinie się u niego oparzenie drugiego stopnia, istniejąca ziarnina będzie się nadal goiła, jednak może to być związane z powstawaniem normalnych równoległych dróg, podobnych do włókien kolagenowych. Ponadto blizny nieproliferacyjne będą wytwarzane poprzez opiekę wspomagającą, taką jak chirurgia. Jeśli w trakcie gojenia ran oparzeniowych pojawi się ziarnina, ruch włókien kolagenowych jest zaburzony, a jeśli nie zastosuje się leczenia wspomagającego, pojawią się blizny przerostowe; W przypadku uszkodzenia pełnej grubości skóry martwą tkankę należy usunąć, a proces gojenia pozostawi grube blizny, które można w późniejszym czasie starać się zamaskować poprzez różne zabiegi chirurgiczne.
Podczas procesu leczenia blizn oparzeniowych kolagen luźno wypełnia rany i układa je zupełnie losowo. Rana jest z miękkiej ziarniny, która wcześniej wypełniała dno rany. Dopiero po całkowitym zamknięciu rany, w procesie przebudowy, nastąpi ostateczna synteza kolagenu (który jest regularnie odkładany w tkance). Może to potrwać od 6 miesięcy do 2 lat. Przez cały czas należy dbać o blizny, aby zapobiec przykurczom i przerostom i mniej estetycznemu wyglądowi.
Powikłania oparzeń
Blizny po oparzeniu i przykurcze stawów są częstymi powikłaniami oparzeń drugiego stopnia. Bliznowacenie jest spowodowane głównie zwiększonym ukrwieniem, większym rozwojem fibroblastów i odkładaniem kolagenu oraz przewlekłym obrzękiem towarzyszącym oparzeniom. Jeśli zaczerwienienie i obrzęk nie znikną po około 2 miesiącach od urazu, a blizna stanie się twardsza, należy wziąć pod uwagę bliznowce, które mają budowę guzkowatą ze względu na wzmożony metabolizm. Ich wzrost stymulują mikrofagi i fibroblasty, które stymulują wzrost włókien kolagenowych. Oprócz zmian miejscowych oparzenia mogą również powodować zaburzenia ogólnoustrojowe, objawiające się wstrząsami i napadami, którymi są ból, utrata osocza i zatrucia spowodowane wchłanianiem przez organizm produktów rozpadu białek tkankowych.
Jaki laser jest używany do blizn?
Uważa się, że lasery frakcyjne osiągają najlepszą korekcję blizn. Zabieg laserem frakcyjnym polega na tworzeniu mikrourazów termicznych lub filarów ablacji w skórze – obszarze MTZ. Gęstość przetwarzania zależy od odległości między MTZ i można ją regulować. Uszkodzenie MTZ otoczone jest niezmienioną, nieleczoną tkanką, dzięki czemu gojenie (i droga migracji keratynocytów) ulega znacznemu skróceniu. Frakcyjny efekt fototermiczny został opracowany w celu wyeliminowania skutków ubocznych związanych z tradycyjnymi metodami (ablacyjnymi i nieablacyjnymi). Nieznacznie gorąca strefa jest otoczona nietraktowanymi tkankami poprzez migrację keratynocytów i podział komórek z amplifikacją transportową na ogniska MTZ, co zapewnia bardzo szybką reepitelializację blizny pooparzeniowe szybko się regenerują.
Celem zabiegu laserem frakcyjnym CO2 jest redukcja tkanki bliznowatej i uzyskanie płynnego przejścia pomiędzy zmianami a otaczającymi tkankami. Laser frakcyjny CO2 jest laserem ablacyjnym (jego chromoforem jest woda w komórkach i przestrzeniach śródmiąższowych), który może powodować mikrouszkodzenia i złuszczanie naskórka i skóry. Wykorzystuje zjawisko rozkładu fototermicznego: podgrzewanie wody w tkance, powodujące efekt parowania, powodujące uszkodzenie komórek i włókien kolagenowych. Trauma uruchamia szereg procesów naprawczych i regeneracyjnych oraz nowe skupiska kolagenowe. Nie należy zapominać, że skuteczność lasera CO2 zależy od prawidłowego doboru parametrów i doświadczenia operatora oraz medycyny estetycznej. Na przykład podczas leczenia skóry wokół blizny można zastosować odpowiednie parametry (ustawienia energii), aby uzyskać łagodne przejście między blizną a otaczającymi tkankami co pozwoli na jeszcze lepszy efekt końcowy uszkodzenia skóry. Należy pamiętać że, aby efekt był zadowalający trzeba wykonać serie zabiegów laserem wszystko jest zależne od stanu blizny pooparzeniowe mogą się różnie zachować, jak i wielu innych czynników może na nie wpłynąć
Przeciwwskazania
Podczas wywiadu lekarz, gdy mamy w planach usuwanie blizn, wyklucza ewentualne przeciwwskazania chirurgiczne, można spodziewać się pytań o wcześniejsze reakcje alergiczne na środki znieczulające oraz historię operacji/operacji blizny. Szczegółowy wywiad obejmie pytania dotyczące stosowanych leków. Przed zabiegiem laserowym należy zaprzestać przyjmowania leków, które mogą utrudniać lub opóźniać gojenie. Należy również zaprzestać stosowania substancji, które mogą powodować skutki uboczne, takich jak leki czy zioła. Przeciwwskazaniem są aktywne infekcje skóry. Procesy zapalne (takie jak trądzik, kontaktowe zapalenie skóry) wymagają leczenia przed operacją. Pacjenci z zanikowymi bliznami potrądzikowymi leczeni izotretynoiną, mają zwiększone ryzyko blizn przerostowych. Zgodnie z obowiązującym konsensusem zaleca się przerwanie leczenia izotretynoiną na 6 miesięcy przed zabiegiem.
