Czym jest dokładnie trichotillomania?

Trichotillomania jest zaburzeniem psychicznym, które przejawia się w niepohamowanym wyrywaniu włosów. Na ogół chory wyrywa włosy z brwi i głowy, a nieco rzadziej z innych części ciała. Pacjenci mogą również zjadać wyrwane wcześniej włosy, co doprowadza w konsekwencji do zaburzeń żołądkowo-jelitowych. 

Przyczyny trichotillomanii oraz choroby jej współtowarzyszące

Trichotillomania zaliczana jest do zaburzeń psychicznych o charakterze kompulsywno-obsesyjnym. Przyczyn tego schorzenia lekarze poszukują między innymi w mutacjach genowych, lub w zmianach chemicznych w mózgu. 

Choroba ta może być także wynikiem depresji, efektem traumatycznych doświadczeń w przeszłości (takich jak na przykład przemoc seksualna seksualna czy psychofizyczna), wystąpienia zespołu Tourette’a. Obecnie lekarze coraz częściej uważają, iż skłonności do zapadania na zaburzenia kompulsywno-obsesyjne, jak i pozostałe choroby psychiczne mogą być po prostu dziedziczone. 

Trichotillomania może mieć różne choroby współtowarzyszące. Pośród podstawowych zaburzeń, które towarzyszą trichotillomani należy wymienić teichofagię, czyli obsesyjną konieczność zjadania swoich własnych włosów. Wśród skutków takiego zaburzenia podaje się zaś czynniki takie jak problemy ze snem, bóle głowy, które mogą stanowić wynik nie tylko obsesyjnych myśli, ale także podrażnionej skóry. Pośród objawów, które towarzyszą trichotillomani znaleźć można także objawy fizjologiczne, takie jak poczucie dezorientacji, bóle brzucha, nudności, a razem z nimi także osłabienie zdolności zapamiętywania oraz koncentracji.

Trichotillomania u dzieci

Trichotillomania to choroba, która może pojawić się a różnych okresach życia pacjentów. Dane statystyczne pokazują jednakże, iż najwięcej spośród przypadków wystąpienia trichotillomani ma miejsce pomiędzy 8 a 14 rokiem życia. Zaburzenie to w większości dotyczy płci żeńskiej. Kobiety zapadają na trichotillomanię nawet do 10 razy częściej, aniżeli mężczyźni. Zdaniem naukowców, to schorzenie stanowi wstęp do zachowań nerwicowych i do depresji, dlatego też niezwykle istotne będzie jak najszybsze rozpoczęcie leczenia. 

Przyczyny pojawienia się trichotillomanii u dzieci

Jednej, konkretnej przyczyny trichotillomani u dzieci dotychczas jeszcze nie wyróżniono. Uważa się, iż wiele różnorodnych problemów może sprzyjać występowaniu niepohamowanego wyrywania włosów.

Podejrzewa się między innymi, iż duży wpływ na występowanie trichotillomani u dzieci mogą mieć chociażby czynniki genetyczne – naukowcy zaobserwowali bowiem to, iż dzieci, których najbliższa rodzina, czyli rodzice albo inni członkowie rodziny cierpieli w przeszłości na taki sam problem albo doświadczyli innego zaburzenia psychicznego, co do braku kontroli impulsów i popędów, same mogą mieć znacznie zwiększone ryzyko występowania trichotillomani.

Czy wyrywanie włosów osłabia je?

Trudno będzie w sposób jednoznaczny odpowiedzieć na pytanie dotyczące odrastania włosów po zakończonym ich wyrywaniu związanym z chorobą, jaką jest trichotillomania. Jeżeli nie zostały uszkodzone mieszki włosowe, to włosy będą powoli odrastały. Proces ten niestety jednak trwa conajmniej kilka miesięcy – po około czterech tygodniach na powierzchni skóry pojawiają się pierwsze włoski. Nie wszystkie jednakże będą od razu odrastały. Nie zawsze też będą w dobrym stanie – mogą być osłabione i wykazywać tendencję do łamania się. Zanim jednakże urosną do pożądanej przez chorego długości, może minąć nawet ponad 12 miesięcy. Sytuacja może być jeszcze trudniejsza, kiedy doszło do trwałego uszkodzenia mieszków włosowych. Wówczas samoistne odrastanie włosów nie będzie niestety możliwe.

Jakie objawy daje trichotillomania?

Objawy trichotillomanii nierzadko obejmują:

• uczucie ulgi albo przyjemności po wyrywaniu włosów,
• wielokrotne wyrywanie włosów, na ogół z rzęs, brwi, albo głowy, ale czasami również z innych części ciała,
• ukrywanie choroby przed innymi,
• zjadanie, życie, albo gryzienie wyrywanych włosów,
• widoczne objawy wypadania włosów, takie jak chociażby krótkie włosy z łysymi albo przerzedzonymi obszarami na głowie lub w innych miejscach, w tym także rzadkie brwi, czy rzęsy.

Zaburzenie wyrywania włosów może odbywać się na różnorodnych płaszczyznach dotyczących aktywności społecznej. Są momenty, kiedy następuje ono całkowicie automatycznie (chory nie jest świadomy, tego co robi), a czasem celowo. Wiele osób dotkniętych trichotillomanią ma zauważalne odczucia o charakterze emocjonalnym przed koniecznością wyrywania włosów, podczas niej, jak i po dokonaniu tej czynności, począwszy po prostu od nudy, przez depresję, frustrację, lek, kończąc na odczuciu ulgi, satysfakcji albo przyjemności.

Leczenie

Ważnym elementem leczenia trichotillomanii, które musi być prowadzone równocześnie z terapią u psychologa, będzie kuracja trychologiczna. Pozwoli ona na pobudzanie wzrostu włosów, nawet jeśli doszło już do uszkodzenia mieszków włosowych. Pośród najczęściej wykonywanych zabiegów możemy wymienić takie, jak: 

• mezoterapia – to jeden spośród najczęściej stosowanych zabiegów trychologicznych. Polega on na podawaniu do skóry w sposób bezpośredni składników odżywczych. Na ogół stosuje się osocze bogatopłytkowe, które pobiera się wcześniej od pacjenta. Ze względu na wybraną metodę, możemy wyróżnić mezoterapię igłową, mikroigłową albo bezigłową,
• karboksyterapia Reology 2 – w czasie takiego zabiegu podaje się iniekcyjnie dwutlenek węgla. Dzięki temu poprawiane jest krążenie, rozszerzają się naczynka, a także powstają zupełnie nowe,
• kriomasaż Cryo-S – są to zabiegi, które opierają się na krioterapii. Temperaturę obniża się dzięki podaniu podtlenku azotu. W efekcie zachodzi odnowa biologiczna,
• terapia PUVA/UVB/UVA – stosuje się ją głównie w wypadkach łysienia plackowatego. Każdy zabieg polega na naświetlaniu skóry głowy promieniami UV.

W wypadku choroby, jaką jest trichotillomania, leki niestety nie istnieją. Jedyną w pełni skuteczną metodą leczenia będzie terapia przeprowadzana przez psychologa z równoczesnym uczęszczaniem na zabiegi trychologiczne. Należy mieć na uwadze, iż wszystkie je trzeba wykonywać w co najmniej kilku seriach.

Jak może pomóc trycholog?

Celem poprawy samopoczucia chorego konieczne może.byc uzupełnianie braku włosów wywołanych przez trichotillomanię. Pacjenci nierzadko cierpią z powodu braku włosów i niezbyt estetycznych ubytków na głowie. Znakomitym rozwiązaniem może być przeszczepienie włosów. Obecnie coraz bardziej popularna staje się bardzo nowoczesna metoda FUE. Podczas zabiegu lekarz pobiera mieszki włosowe z owłosionej części głowy i umieszcza je w problematycznej strefie. Zaletą tej metody jest przeprowadzanie zabiegu bez użycia skalpela i w miejscowym znieczuleniu, co znacząco skraca czas ewentualnej rekonwalescencji. Efekty zabiegu są trwałe i można je zaobserwować po kilku tygodniach od jego wykonania. 

Naturalne wspomaganie wzrostu włosów

Poza zabiegami, które zostały omówione powyżej, w trakcie leczenia trichotillomanii chorzy mogą stosować dietę bogatą w składniki, które sprzyjają wzrostowi włosów. Pośród substancji, które przyspieszają odrastanie kosmyków można wymienić między innymi:

• witaminę C – jest przeciwutleniaczem, który zapobiega wypadaniu włosów,
• witamina B3 – odgrywa istotną rolę w odżywianiu skóry głowy i stymulowaniu wzrostu włosów,
• witamina B7 – ma wpływ na produkcję kwasów tłuszczowych, które odżywiają mieszki włosowe,
• witamina E – polepsza ukrwienie skóry głowy, co jest niezbędne celem wzrostu włosów.

Podsumowanie

Trichotillomania, czyli wyrywanie włosów wraz z cebulkami, to bardzo poważny problem o podłożu psychicznym. Dlatego też w tym wypadku duże znaczenie będzie mieć konsultacja z dobrym psychologiem. Terapie grupowe, indywidualne konsultacje – to najczęściej stosowane metody. Wsparcia można szukać także na specjalistycznym forum internetowym. Podczas leczenia psychologicznego ogromne znaczenie ma także możliwie jak najszybsze doprowadzenie do zadowalającego chorego stanu włosów. Będą w stanie to zapewnić zabiegi w gabinecie trychologa.