Menopauza a wypadanie włosów

W czasie menopauzy jajniki zaczynają wydzielać coraz mniej hormonów, w tym także estrogenu. W efekcie dochodzi także do zmian w całym organizmie. Zmiany szczególnie widać na skórze – zwykle staje się ona sucha i wiotka, powstają wyraźnie zmarszczki. Gdy rozpocznie się menopauza, łysienie kobiety może stać się faktem, bo właściwa gospodarka hormonalna ma ogromny wpływ na włosy.

Za wypadanie włosów w okresie menopauzy odpowiedzialny jest przede wszystkim coraz mniejsza ilość estrogenu i progesteronu. Ten typowo kobiecy hormon ma wyjątkowo dobroczynne działanie na włosy, a właściwie na mieszki włosowe. Jego korzystne działanie polega na wydłużeniu fazy anagenu (faza wzrostu włosa). Dzięki estrogenowi włosy rosną szybciej i są silniejsze.

Podczas menopauzy zamierające jajniki wydzielają coraz mniej estrogenu. Zaczyna dominować androsteron i testosteron, czyli hormony męskie. Ich wpływ na włosy jest odwrotny do estrogenu i sprawia, że mieszki włosowe zaczynają zanikać. Wyraźnie wydłuża się faza telogenu (wypadania). Włosy robią się słabsze, cieńsze i coraz rzadsze.

Przede wszystkim nie jest to proces zlokalizowany, czyli nie tworzą się charakterystyczne zakola oraz wyłysienia na szczycie głowy. Włosy są wprawdzie coraz cieńsze i przerzedzają się, jednak dzieje się tak na całej głowie.

Nieprzyjemnym i kłopotliwym dla wielu pań efektem działania nadmiaru androgenów jest też pojawiające się nadmierne owłosienie w tzw. strefach androgenozależnych (broda, górna warga, okolice narządów płciowych, dół brzucha).

Niekiedy pojawia się także tzw. łysienie bliznowaciejące, zwane niekiedy liszajem przymieszkowym. Wtedy włosy wypadają z okolicy czołowej, a linia włosów wyraźnie cofa się w kierunku ciemienia. Ten typ łysienia jest wyjątkowo nieprzyjemny, bo w jego efekcie powstają blizny.

Zdarza się nieraz, choć raczej stosunkowo rzadko, że przy bardzo dużej nadprodukcji androgenów, u kobiety wystąpi typowe łysienie męskie, z zakolami i łysiną na czubku głowy.

Czy każda kobieta będzie dotknięta łysieniem menopauzalnym? Tak, ale w różnym stopniu. U niektórych pań, szczególnie obdarzonych bujnymi lokami, zwykle nie będzie widać ubytku i do późnej starości będą mieć piękną, bujną czuprynę. Dużą rolę odgrywa tu uwarunkowanie genetyczne. Gdy wśród przodków były częste przypadki łysienia androgenowego, wówczas szansa na mocne łysienie menopauzalne jest, niestety, spora.

Są także inne metody walki z menopauzalnym łysieniem. Niosą zdecydowanie mniejsze ryzyko, a polegają na wzmacnianiu włosów od zewnątrz i od wewnątrz.

Bardzo ważna jest odpowiednia dieta. Właściwe, zdrowe odżywianie to podstawa zdrowych włosów. Koniecznie trzeba dostarczać produktów, które mają sporo witamin A i B, kwasów Omega-3, cynku, żelaza i krzemu.

Można też sięgnąć po różnego rodzaju suplementy diety, które dostarczą dodatkowych niezbędnych mikroelementów (polecane są różne preparaty ze skrzypu).

Oprócz właściwego odżywiania należy zadbać o higieniczny tryb życia. Panie w średnim wieku powinny obowiązkowo zapewnić sobie dużo ruchu i odpowiednią ilość snu. Koniecznie trzeba unikać sytuacji stresowych, które też fatalnie wpływają na kondycję włosów.

Do mycia najlepiej stosować delikatne szampony i dobre odżywki. Doskonale się sprawdzają preparaty, które są przeznaczone dla osób po chemioterapii. Ich skład jest tak dobrany, aby wspomóc odnowienie cebulek włosowych po kuracji antynowotworowej. Warto też poświęcić kilka minut na masaż skóry głowy, który znacząco poprawi ukrwienie skóry głowy, a tym samym cebulki włosowe będą lepiej odżywione. Do masaży można używać specjalnych olejków.

Dużą rolę w maskowaniu łysienia odgrywa fryzura. Dobre strzyżenie i odpowiednio dobrana fryzura sprawią, że nie będzie widać przerzedzenia włosów. Warto postawić na dobrego, sprawdzonego fryzjera.